Korte verhalen van Cindy Schrama
Onder het Luik
Het resort ademde rust.
Kabbelend water, ijsblokjes die zacht tikten tegen glas, kinderen die hun laatste energie uitbundig verbrandden in het avondlicht.
Alles leek licht, warm, zorgeloos. Alsof stress hier verboden was.
En toch viel hij op.
De verkeerde boeking
Eindelijk waren we aangekomen. De zon ging al onder en we waren moe van de lange reis. Bij de bevestiging van de boeking hadden we gelezen dat de code 1313 was en dat de sleutel in een sleutelkastje bij de voordeur zat. Zo’n grijs metalen kastje met een draaischijfje erop, je ziet ze bij elke Airbnb, maar toch voelde dit anders. Een vreemd nummer ook, 1313.
Magische Kerstavond
Het was een ijzige, heldere middag vlak voor Kerstmis, en een groep kinderen die met hun ouders in een groot huis aan het bos vakantie vierden, trokken het besneeuwde bos in voor een beetje avontuur. Rick, Kim, Joost, Sara en kleine Tim, het zevenjarige broertje van Sara, waren hyper en vrolijk, op zoek naar iets spannends in de mooie, witte wereld om hen heen.
Dagje meelopen
Veel vroeger dan normaal parkeer ik mijn auto bij mijn werk. Het voordeel van vandaag is dat ik een plekje dicht bij de ingang heb. Al ruim acht jaar werk ik op de ICT-afdeling van Teylingereind, maar vandaag loop ik mee op een leefgroep.
In Teylingereind helpen we jongeren die door de rechter bij ons geplaatst zijn om weer mee te doen in de maatschappij.
Cementiri de Montjuïc
Waar mijn fascinatie voor begraafplaatsen vandaan komt weet ik niet maar toen wij naar Barcelona toe reden in onze huurauto over de Ronda Litoral B-10 zagen wij vanuit de auto een prachtige heuvel met daarin een soort kubussen boven op elkaar gestapeld. Zij leken allemaal dezelfde afmeting te hebben en door het zonlicht glinsterde ze ons tegemoet.
Tarot, de grote Arcana
Het verhaal begint met De Dwaas een jonge, avontuurlijke ziel, vol onschuld en nieuwsgierigheid, die een reis begint zonder te weten wat hem te wachten staat. Hij staat op de rand van een klif, met slechts een klein beetje bagage en een bloem in zijn hand. Zijn reis symboliseert het begin van iets nieuws, een sprong in het onbekende, vol vertrouwen en openheid.
De Onzichtbare Huishoudhulp
(Ze dacht dat ze hulp kreeg. Ze kreeg een systeem.)
Emma’s huis is een ramp.
Kopjes met aangekoekte koffie, wasmanden vol halfdroge kleding, een plant die al drie keer dood is gegaan maar weigert te vallen.
Sinds haar burn-out werkt ze thuis — of nou ja, “werkt”. Haar laptop staat open, de camera uit, haar manager praat tegen een stil scherm.
Ze knikt af en toe voor de vorm, maar binnenin is het stil.